Exterieur vlak na oplevering. Parochie-archief Onbevlekt hart van Maria Weert

Ruimtelijke context
De Fatimakerk, waaraan een pastorie verbonden is, ligt op een ruim perceel midden in de wijk Molenveld. De kerk is omgeven door gazons, bloemperken en bomen. Voor de kerk ligt een pleintje. Tegenover de kerk staat het voormalige klooster van de Paters van de H. Geest. Achter de kerk ligt de lagere school. De omliggende bebouwing bestaat uit woonhuizen.

Type
Georiënteerde bakstenen, waaiervormige kerk met rond priesterkoor en daaronder gelegen ronde krocht. Het koor wordt door een ronde klokkentoren bekroond.

Bouwgeschiedenis

Noodkerk
De parochie van O.L. Vrouw Onbevlekt Ontvangen werd in 1948 opgericht in de nieuwe woonwijk Molenveld. Tot bouwpastoor werd F.W. Ehlen benoemd. Deken Souren van Weert diende in 1948 een aanvraag in om een noodkerk op te richten. Architect Stultiëns maakte hiertoe een plan, dat door aannemer Gijbels uit Weert werd uitgevoerd. De noodkerk werd 19 februari 1949 in gebruik genomen. De noodkerk was tot maart 1955 als bedehuis in gebruik. Daarna werd de ruimte ondermeer gebruikt als trefcentrum voor bejaarden. De gemeente Weert kocht de voormalige noodkerk in januari. De noodkerk wordt thans gebruikt als door de scouting. De noodkerk is een eenbeukig gebouw op rechthoekig grondplan. Het schip telt vijf traveeën, die door lisenen worden geaccentueerd. Elke travee telt drie korfboogvensters. De voorgevel is voorzien van drie rondvensters. Tegen die gevel staat een portaaltje. Portaal en schip zijn voorzien van zadeldaken.

Huidige kerk
Ehlen zocht P. Weegels aan als architect. Weegels ontwierp uiteindelijk een waaiervormige kerk. Op de ronde koorpartij sloot een waaiervormig schip aan. Met name de Zwitserse architecten Fritz Metzger en Hermann Bauer experimenteerden met dit soort plattegronden. Weegels ging uit van cirkel en trapezium om de circa 800 kerkgangers een goed zicht op het koor te gunnen. Voor zijn ‘frisse ontwerp’ oogstte hij de lof van de WGA. Ook in de pers werd het ontwerp bejubeld als ‘nieuwe geslaagde toepassing van herlevende liturgische gedachte’. In haar vormgeving lijkt de kerk als twee druppels water op de Gerardus Majellakerk te Nederweert-Eind. Op 7 oktober 1953 werd de aanbesteding gehouden. Aannemer P.M. Gijbels kwam als goedkoopste uit de bus en mocht het werk uitvoeren. Ruim een maand later werd de eerste spade gestoken. De eerste steenlegging had plaats op 19 april 1954. De kerk werd op 25 maart 1955 ingezegend.

Mozaïek

Foto Dion Huiberts

Brouwer maakte een ontwerp voor het mozaïek, dat enkele keren gewijzigd werd. In een speciaal daartoe gebouwd atelier maakte Brouwer een schetsontwerp in kleur op ware grootte. Hiertoe benodigde hij dertien banen papier van drie meter breed en negen meter lang. Op de in stukken geknipte achtergrond werden circa 350.000 stukjes marmer gelegd. Brouwer gebruikte negen soorten marmer in de kleuren zwart en grijs. In november 1965 werd een begin gemaakt met de plaatsing van het mozaïek. In Berlijn had Brouwer daartoe een speciale techniek geleerd. Stukken mozaïek van een halve vierkante meter werden in het gewenste patroon gelegd, waarna er een juten doek op gelijmd werd. Het mozaïekfragment werd in de specie gedrukt en de doek verwijderd. In december van dat jaar was het mozaïek vrijwel voltooid. Naar verluidt, is het kunstwerk met zijn 255 m² het grootste mozaïek van Nederland. Het mozaïek was een schenking van de Weerter industrieel H. Smeets.

Veranderingen
De nis waarin het sacramentsaltaar met tabernakel stond werd omstreeks 1965 dichtgemetseld om het wandmozaïek te kunnen aanbrengen. De twee smalle rondboogvensters aan weerszijden van de nis werden toen eveneens dichtgemetseld. Op enig moment werd de doopkapel veranderd in een Sint-Jozefkapel. De verlaagde vloer is evenwel nog aanwezig.